ΠΕΤΡΟΣ ΒΕΛΟΥΔΑΣ

 

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ   (2001)

ΣΛΑΛΟΜ

Μια γνώριμη ευαίσθητη

περιήγηση σε μονοπάτια

που συνδέουν το γνώριμο

με το άγνωστο και όμως

θεληματικό αποβεί χρήσιμο

για την πεπειραμένη καθορισμένη

προσωπικότητα...

Μες τις χαράδρες που

διασχίζει η φαιά ουσία

και ο εγκέφαλος αιματώνεται

αυτό το σλάλομ διεγείρει

την υποτιθέμενη πνευματική

ανετοιμότητα...

Είναι το φως που θαμπώνει

την εγωκεντρική τύφλωση

είναι οι βρυχηθμοί που ξεδιπλώνουν

την δυσκολία άρθρωσης ανθρώπινου λόγου....

Είναι η αποστασιοποίηση

από τις γήινες φαντασιώσεις

που υπαγορεύουν να βρίσκεται

άυπνη η αποτύπωση της γυμνής κακοδαιμονίας.

Σλάλομ είναι οι σχέσεις

οι υποσχέσεις σε επισκέψεις

που ομολόγησαν ότι δεν συναντήθηκαν

ποτέ!

ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΕ ΧΡΥΣΟ ΚΛΟΥΒΙ

Η συγνώμη δε γυρίζει το μαχαίρι

όταν σχίζει, την καρδιά που στάζει

μέλι όταν λένε οι Άγγελοι

πώς ξεχάστηκαν στα αλήθεια

της γιαγιάς τα παραμύθια...

Καναρίνια που

στενάζουν στο κλουβί

όταν τα βάζουν

και φαΐ και να τους δώσεις

φλυαρίες και μανδύες

που ακουμπούν καλές

αξίες.

Η ζωή δε συγυρίζει

σαν την σκούπα που

γυρίζει και αφήνει και

ψεγάδια, αμαρτίες

και σημάδια.

Στο συρτάρι κλειδωμένο

σαν σκυλί παρατημένο

μένουν μέσα οι φοβίες

που ποτίζεις με απορίες...

Περιμένεις να ανθίσουν

λουλουδάκια που μαραίνουν

σαν παιδιά που περιμένουν

να τους δώσεις τα εφόδια

πριν περάσουν τα διόδια.

Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΟΤΗ

Η βροχή που δυναμώνει

μες την νύχτα βαλσαμώνει

το χλωμό-θολό τοπίο

και το χιόνι το βραβείο...

Μη φοβάσαι το σκοτάδι

φταίει το πάθος

που το χάδι είχε

χάσει το σημάδι

καθώς ερχόταν το βράδυ.

Κρίνε πριν σε κρίνουν

άλλοι θες να αγγίξεις

το φεγγάρι, όμως

σε προλάβαν άλλοι...

Ένα βότσαλο στη λίμνη

θα ταράξει την γαλήνη

που νοίκιαζες την μήνι

κι άλλος είχε την ευθύνη.

Γέλα να σε δούνε

τ'  άστρα και της νιότης

η κρεμάστρα πάντα θα

σε περιμένει να κρεμάσεις

το...νυστέρι.

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Έβρεξε και θύμισε

χειμώνα μέσα στην

καρδιά του Παρθενώνα

και ένα περιστέρι με ολόλευκο

χιτώνα έφερε μήνυμα

αλλαγής αιώνα...

Έβρεξε και μύρισε

ελαιώνα όπου οι

στρατηγοί διατάζουν

σε ανύπαρκτο στρατώνα

και οι άπιστοι κρύβουν

την προσευχή μες τα κανόνια...

Έβρεξε πλημμύρισε

η πλάση και ο Θεός

ο πάνσοφός ίσως

ξεκουράσει τις

κρύες βόλτες

των ανθρώπων

ο ίδιος ας αλλάξει.

Έβρεξε ξημέρωσε

και τώρα που είναι

πια η ώρα όλοι μαζί

ας συσκεφτούμε

αυτό τον δύσκολο

χειμώνα μην χαθούμε

την αγάπη στον συνάνθρωπο

μ’   απλοχεριά να σκορπούμε.

ΞΕΧΑΣΕΣ

Έκανες λάθος

και το ξέρεις πρέπει

τώρα να προσφέρεις

έφταιξες και υποφέρεις...

Μες της ζωής το σταθμό

θα περιμένεις την άνοιξη

που ανασαίνεις

γέρασες κι όμως

δεν πεθαίνεις.

Ο ΓΛΑΡΟΣ

Του ουρανού το

μαξιλάρι και του ήλιου

το δοξάρι στεφανώνανε

την μέρα μες το πλοίο

μια γαλέρα.

Στα ξανθά μαλλιά

του ήλιου καρφιτσωνόταν

επάνω ένας γλάρος

από άμμο...

Και αν με κέρασες

κουράγιο εγώ ήμουν

στο μουράγιο και

αγνάντευα το γλάρο

που αλήτευε στο φάρο...

Η αγέρωχη μορφή του

και η ολόλευκη στολή του

ήταν ήδη τιμημένη με

παράσημα φτιαγμένη.

ΡΕΣΙΤΑΛ

Ρεσιτάλ αποτυχίας

σε απαύγασμά κακίας

μοναξιάς και συνοδείας...

Ρεσιτάλ τελειομανίας

από χοϊκούς ανθρώπους

εραστές της μεγαλομανίας

και της δήθεν ειρωνείας.

ΒΑΡΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Σου ματώνουν την ψυχή

και εσύ δε λες κουβέντα

σου πληγώνουν την ζωή

τα ασήμαντα, τα σκέτα...

Περιμένεις τη στιγμή που

θα βγεις με θάρρος στην ψηλή

την κορυφή για να δεις το...βάρος.

 
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Όταν δακρύζει ο ουρανός

τα γαλανά μαλλιά του αγγίζουνε

το ολόφρεσκο γεμάτο θλίψη χώμα

Και όταν γερνάει ο άνθρωπος

γυμνό απλά ξεντύνουνε

της μοναξιάς το σώμα.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Μιλάς στη σιωπή και περιμένεις

μιαν απάντηση χτυπάς την πόρτα

της καρδιάς μα καρτερείς την άνοιξη...

Κλείνεις τα μάτια σου να δεις με την ψυχή

σου την ερημιά της μοναξιάς της απάνθρωπης...

Ζωή ζητάς και όχι κατάχαμα να παραπατάς

στης συννεφιάς την θλιβερή την σκάλα

νιώσε μόνο του Θεού το χαμόγελο

και η προσευχή σου ανθεί είθε να φέρει

και της αγάπης την λιακάδα.

ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ

 
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Τριγυρνάει σε λάθος τόπους

χαιρετάει την αίσθηση του απόλυτου

Περικυκλώνει τον χρόνο

ο ταξιδιάρης χρόνος.

Σπαταλάει μόνος του

την διακριτικότητα της συνέπειας...

Βρίσκει τον εαυτό του

υπόλογο του τίποτα,

διευκρινίζοντας

το συνεργό της εγωκεντρικότητας

Υποχθόνια καταλαμβάνει

την αίσθηση ..

το χαμένο στοίχημα

του χρόνου

είναι το ραντεβού του

με την αιωνιότητα.

Η μοναξιά περιμένει

υπομονετικά την καταδίκη της.

Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Το να μετράς

είναι επιστήμη

το να γερνάς

δεν μπορείς

να ξεφύγεις

από την φύση...

Το να μισείς

είναι ένα ανήμερο

θηρίο που τρώει τα

δικά σου σωθικά τα σκοτεινά.

Για να ζήσεις γαλήνιος

πρέπει να ξέρεις να ... προσεύχεσαι. 

Η ΜΝΗΜΗ 

Ακονίζονται οι ιδέες

τα σταυρόλεξα των διλημμάτων

η ομορφιά της ζωής.

ΕΠΕΙΓΟΝ

Αρρώστησε η σκέψη

άμεση στιχουργική επέμβαση

επείγον.

ΚΡΑΣΙ

Ευφραίνεται η καρδία

και μια πολυλογία

τρικλίζουν στα σύννεφα

οι λέξεις.

ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Μπλούζες ασιδέρωτες

χαμόγελα σάπια

ποιητικός… πονόδοντος

μια συνήθεια.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ   

Ο Πέτρος Κυριάκου Βελούδας γεννήθηκε στο Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας το έτος 1977, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Πραγματοποίησε σπουδές Ελληνικού πολιτισμού στο πανεπιστήμιο Πατρών-ΕΑΠ  και μεταπτυχιακές σπουδές σαν παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας-βρεφονηπιαγωγός.

Ποιήματα του βραβεύτηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, μεταφράστηκαν σε Αγγλικά, Γαλλικά και απαγγέλθηκαν σε ποιητικά συνέδρια ποίησης στην Τυνησία. 

Σε εφημερίδες του Αγρινίου δημοσιεύονται ποιήματα και χρονογραφήματα του. 

Έχει εκδώσει τη ποιητική συλλογή  Παράλληλες πολιτείες (Εκδόσεις ΙΒΥΚΟΣ Αγρίνιο 2001)