ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΑΜΟΡΦΕΣ ΜΑΖΕΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ (2018)

ΑΡΚΕΤΑ

Πόσο ακόμα θα αντέξεις

Τις νύχτες της μοναξιάς;

Άδεια τοπία οι αναμνήσεις

Αντίστροφα τον χρόνο μετράς.

Τι κι αν σε χλευάσαν

Και την ψυχή σου βιάσαν

Μόνο τα κουφάρια τους έχουν απομείνει

Στην έρημο, στην παγωνιά.

Μην τους βλέπεις που χαμογελούν

Τα δόντια τους σου δείχνουν

Σαν πεινασμένα όρνια

Το αίμα σου μυρίζουν,

Όταν οι άνθρωποι σε κοιτάξουν στα ματιά

Και νιώσουν τον φόβο στην ΚΑΡΔΙΑ

Όταν τα γέλια γίνουνε πόνος

Σφίξε τα δόντια και ούρλιαξε ΔΥΝΑΤΑ!

Όταν οι φίλοι την πλάτη γυρίσουν

Και φύγουνε ΜΑΚΡΙΑ

Όταν στα γόνατα πέσεις και κλάψεις

Σήκω και φώναξε ΑΡΚΕΤΑ!

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Έλα να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη,

Στις βιτρίνες τους εκπτώσεις.

Άψυχες κούκλες στολισμένες

Σε προσφορές τα όνειρά μας ξεπουλάνε.

Ζητιάνοι ψάχνουν στα σκουπίδια

Λίγη ελεημοσύνη.

Μάνες με τα μωρά τους αγκαλιά

Και κορίτσια να ψάχνουν συντροφιά,

Έπιασε βροχή για να ξεπλύνει την ντροπή

Καλώδια κομμένα, ηλεκτροσόκ για αποδοχή...

Με αυτοσχέδια καρότσια

Κουβαλάμε τις ζωές μας

Σαν παλιοσίδερα, στις γειτονιές

Μες τα στενά.

Και εγώ στη μέση του δρόμου

Να καπνίζω φτύνοντας

Τη νικοτίνη στα μούτρα σας

Και την πίσσα στα κορμιά σας.

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΟΥ

Τρέξε μακριά, τρέξε πριν σε προλάβουν

Φύγε χωρίς έμενα, δεν αξίζεις πια.

Φώναξε ξανά την αλήθεια, την αλήθεια

Δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις, πώς να ξεχωρίζεις.

Άκουσε τον ψίθυρο, που σου τρυπάει τα αυτιά

Κλείσε τα μάτια και περιπλανήσου, περιπλανήσου.

Περιπλανήσου στον ήρεμο κόσμο σου

Περιπλανήσου, προσπάθησε να βρεις το φεγγάρι.

Κοίταξε στο νερό, στην επιφάνεια όλα λάμπουν

Κοίταξε γύρω σου, αυτός είναι ο κόσμος μας.

Χόρεψε ξανά, νιώσε κι εσύ σαν άνθρωπος

Χόρεψε ξανά, τρέξε, κοίταξε, άκουσε, περιπλανήσου.

ΣΤΑΧΤΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ

Η ατμόσφαιρα μυρίζει στάχτη και θάνατο απόψε,

Το νου σας ρε!

Χρυσοφορεμένα γουρούνια πουλάτε ελπίδες,

Υποσχέσεις για τη μεγάλη μέρα.

Ακόμα και τους νεκρούς καταριέστε

Ακόμα και αυτούς.

Το χρήμα, ο θεός σας και το ψέμα η λύτρωση σας.

Ψυχικά διαταραγμένα σιχάματα,

Σκορπάτε φόβο, τρόμο στο διαφορετικό.

Δε θέλουμε τον παράδεισό σας,

Προτείνουμε τη δίκιά μας 'κόλαση”.

Οι ψαλμωδίες σας μιζέρια

0 λόγος μας κλοτσιά στο στομάχι σας

Μέχρι να ξεράσετε αγάπη.

Ούτε τα σκουλήκια πλησιάζουν το σάπιο σας κορμί,

Κορμί φαινομενικά καλοδιατηρημένο από τη φορμόλη.

Ένα κυριακάτικο πρωινό θα σας κυνηγήσουμε.

Το νου σας!

Και θα είναι πρωί, να το θυμάστε.

ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Βλέπω να περπατούν άνθρωποι μόνοι

Δεν ξέρουν τι να πουν, όταν μόνοι τους μιλούν.

Περνάω από δίπλα τους και μου γνέφουν

Μόνο δάκρυα, δάκρυα πέφτουν.

Λάμπουν σαν άγγελοι από ιστορίες παλιές

Που λέγαμε παιδιά δίπλα στη, φωτιά.

Λεν τους φοβάμαι, όταν με κοιτάνε'

Είναι μαζί μου και ανατριχιάζουμε.

Στο λιβάδι των ψυχών, ένα σκιάχτρο η ζωή μας.

Και θυμόμαστε τις μέρες που χάσαμε.

Τα όνειρα έσβησαν, όλοι αλλάξαμε.

Μου θυμίζουν κάτι φαντάσματα

Που ζούσανε μέσα σ’ αυτό το σπίτι,

Δεν ήθελαν να χαθούν και όμως χάθηκαν'

Δεν άντεξαν τη ζωή να την βλέπουν να καίγεται.

Στο λιβάδι των ψυχών, ένα σκιάχτρο η ζωή μας.