ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΤΑΣΗ

Η Δέσποινα Ντάση γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και σπούδασε στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας του ΤΕΙ Αθηνών. Με τη ποίηση ασχολείται από τα εφηβικά της χρόνια και ποιήματα της έχουν βραβευθεί και έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το βιβλίο της Όλα τα Μη του κόσμου είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.

όλα τα Μη του κόσμου  (2015)

Στο ενδιάμεσο

Αυτός ο κόσμος ζούσε στο ενδιάμεσο

της αγάπης του Θεού και

της μανίας του ανθρώπου.

Γι’ αυτό ο οίκτος μου μεγάλωνε κάθε ημέρα πιο πολύ·

έβλεπα πως στο ενδιάμεσο πάντα μισός ο κόσμος θα ήταν.

Ι.    Οι ασθενείς

Σιδηρουργοί

Συρίζει

πάνω στο αμόνι η δημιουργία.

Σφυρίζει το σφυρί

πλάθει τη σφυρά.

Μαυρίζει η τριβή

μυρίζει η ύλη.

Κρίκο τον κρίκο φτιάχνεται η αλυσίδα,

εσένα έψαχνα στο μήκος

άλλους είδα.

Η φωτιά είναι που ενώνει τα μέταλλα,

τα άλλα καίγονται μετά

με τ’ άλλα.

Έως τις στάχτες θα σφυρηλατούμε το παρόν

- έχουμε δουλειά σιδηρουργών.

ΙΙ  Όλα τα Μη του κόσμου

Όλα τα Μη του κόσμου

Όλa τα Μη του κόσμου μπαλωμένα

ρέλια στη μάλλινη κουβέρτα που

σέρνει το χέρι του ζητιάνου που

κοιτάς.

Ξέσκεπο το αριστερό πόδι της νύχτας.

Άστεγο το άλλο πόδι (του ζητιάνου).

Όλα τα Μη του κόσμου ξηλωμένα

ξέφτια στη μεταξωτή κουβέρτα που

κάποτε ύφανε η σαΐτα του Θεού.

Όλα τα Μη του κόσμου σκουριασμένη

σύριγγα στο λευκό χέρι του νέου.

Πάλλεται ο χτύπος της καρδιάς.

Έπεται εκείνος της καμπάνας.

Όλα τα Μη του κόσμου οξειδωμένη

ίριδα στο δακρυσμένο μάτι κάποιας

μάνας.

ΙΙΙ Εγρήγορση

Αυτός που φωνάζει

Ψαχτείτε, βρίσκω θραύσματα

κι απ’ το φερέφωνο απόηχοι φτάνουν.

Αυτός που φωνάζει δεν σημαίνει πως ξέρει

Αυτός που ξυπνάει έχει μάτια κλειστά.

Και είναι ακόμα σκοτάδι

και είναι μόνο η αρχή.

Ψαχτείτε λοιπόν,

δέρμα λείπει.

 IV. Τα μυστικά της μήτρας

Τα μυστικά της μήτρας

Διαίρεση αδιαίρετης

γνώσης,

γνωστών και άγνωστων

γνώστης.

Όλα όσα γνώριζα πριν γεννηθώ

τα ξέχασα ως τον θάνατο.

Αυτή η ζωή -

με επιμονή -

μου έκλεψε

τα μυστικά της μήτρας.

IV Ξέφωτο

...και τότε ξημερώνει

Στους σκοτεινούς τρούλους

-        λίγο πριν ξημερώσει -

σε κύκλο — πτήσεις — γράφουν περιστέρια.

Απ’ τους μικρούς φεγγίτες διαχέεται αχνά το πρώτο φως

- σε λίγο ξημερώνει.

Ο σύρτης τρίζει,

ένα μικρό παιδί μπαίνει ν’ ανάψει τα κεριά

και να ξυπνήσει τις καμπάνες.

Μυρωδιά από λιβάνι και καπνό,

δένει τα χέρια του σφιχτά μπροστά στο ιερό,

πέφτει στα γόνατα, στις κρύες πλάκες,

στρέφει το βλέμμα στον Θεό...

...και τότε ξημερώνει.