ΣΙΣΣΥ ΑΛΗΦΡΑΓΚΗ

A contrario  (2015)

Μουσείο υστερίας

Το δικό μας.

ΠΡΟΘΗΚΗ

Ομοιώματα του κανενός.

Ό,τι διαβάζεις είσαι.

Όμως φοβάμαι πως θα 'ρθει μια μέρα

που δεν θα μπορείς πια ν' ακολουθείς τα

φτερουγίσματά μου. 

ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Ανοίγω όταν αξίζει τον κόπο.

Και όταν το κόκκινο είναι κόκκινο.

Στο φως.

Προσποιήθηκα έρωτα.

Και ναι, ήταν αναπόφευκτος.

Στο ημίφως.

ΚΑΝΕ ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ.

Μέτρα πόσος έρωτας σου συμβαίνει για μένα.

Μη σε τρομάζει το μαύρο χύμα.

Νεογνό θα καταλήξει.

Όπως τα προηγούμενα.

Ούτε η βαθιά κυρία με τα κόκκινα χείλη.

Στο χωνευτήριο κι αυτή. Με τις πρώην.

Είμαι η μοίρα που γέννησες για μένα.

ΕΣΩ ΣΤΟΕΣ. Νύχτας κραυγές.

Σκοτάδια-κάτοπτρα.

Κέντρα-επίκεντρα.

Ιεροί σελιδοδείκτες-Πυξίδες.

(Δύο φεγγάρια μισά

-τ' ονομά σου-

Και μια ευθεία.)

Φωταύγεια

Μετατρέπεις την άπνοια σε πνοή και θύελλα.

Το μούχρωμα σε κυανό και αυτοκρατορικό μπλε.

Την ελαφρά απορρόφηση σε ανυπόφορη φιληδονία.

Ορίζεις τον ωκεανό σε λίμνες μικροσταγόνων.

(Είναι κάτι στιγμές που μου λείπεις αφόρητα.

Και δεν μπορώ ν4 αναπνεύσω όταν ακούω θάλασσα.) 

ΑΣ ΜΗ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΑΣ ΜΗΝ.

Ναι, εγώ το έγραψα και θα το ξαναπώ.

«Χρυσά κλουβιά

Χρυσοί θάνατοι

Χρυσές μέρες

Σιωπηλές...»

Η κατάσταση συνεχίζεται, η θεματική σταθερή.

Η αξία επίσης.

Δεν ζητείται χορηγός.

Λανθάνουσα παρανόηση φυσικά.

ΟΙΟΝΕΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.

Οιονεί όνειρα.

Οιονεί άνθρωποι...

ΠΑΩ ΝΑ ΒΑΨΩ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΜΕ ΧΡΩΜΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

και στέρησης.

Δώσε μου μιαν ελάχιστη ευκαιρία να θίξω το φως.

ΕΝΩ Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΑΖΕΙ ΤΑ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΑ ΥΓΡΑ ΤΗΣ ΒΑΘΙΑ.

Μέσα στις αποβάθρες των ερημωμένων ψυχών.

Εσύ ψάχνεις ακόμα το πέρασμα.

Στο χάραμα του πάθους.

Που ξημερώνει. 

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ.

Προσπαθούσε να φτιάξει όνειρα.

Και να πετάξει.

(Όταν ξυπνά το όνειρο

πεθαίνει η αλήθεια.)

ΟΤΑΝ ΘΑ.

Θα πολύ.

Εμείς.

( Μετανόησε όποτε δεν έχεις τίποτα καλύτερο

να κάνεις.)

Δίδυμα νεογνά για μιαν εποχή

Ο Θεός έχει όνομα.

Λέγεται Φθινόπωρο.

ΚΑΡΦΩΝΩ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.

Για να μη σε χάσω.

(Η βροχή με απειλεί.)

ΑΥΤΗ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ.

Η όψη.

Η σκέψη πως όλα τέλειωσαν.

Χωρίς μια υποψία ανάστασης.

Η όψη.

Η αίσθηση.

Χωρίς έναν υάκινθο.

Χωρίς....